
Planlı Eskitme
Hiç düşündünüz mü o ilk günler dünyanın en hızlı cihazı olan telefonunuz neden yavaşlamaya ve sizi delirtmeye başladı?
Hatta neden daha 2 kış önce aldığınız o pahalı ayakkabılar bu kış patlamış durumda?
İşte bütün bunların cevabı planlı eskitme!
Üretim ve tüketim bir döngünün içinde. Yeni bir ürün çıkıyor, insanlar alıyor, ürün eskiyor ve insanlar bu ürüne ihtiyaç duyup tekrar aynı ürünü almak istiyor ve ürün tekrar üretiliyor.
Peki üretim ve tüketim kavramları bu kadar masum mu? “İhtiyaç” dediğimiz şeyler gerçekten ihtiyacımız mı? Gelin iki örneğe beraber bakalım.

Birinci örnek 117 yıldır yanan bir ampul! Şaşırtıcı değil mi? 1901’den beri açık olan bu ampul Kaliforniya’da bir itfaiye istasyonunda bulunuyor. Edison, ampulü icat ettikten sonra bir firma bu ampulü geliştirmiş. Buna göre bir ampulün ömrü ortalama insan ömründen uzun olabiliyormuş. Fakat bu durum 1940’larda alınan bir kararla değiştirilmiş. Ampul üreticileri en fazla 1000 saat yanan ampuller üretmeye başlamış ve bundan daha uzun ömürlü ampul üretilmemesi yönünde bir karara varmışlar. Böylece icat edildiği dönemde bile yaklaşık 1800 saat olan bir ampulün ömrü 1940’lara gelindiğinde 1000 saate inmiş. Peki neden? Tabii ki üretimin ve büyük pazarların devamlılığı için!

Telefonların, ampullerin ve çorapların ve bunlar gibi birçok ürünün ömrünün kısa olması o kadar da kötü bir şey mi? “Talep arz dengesinde talep arttıkça fiyatlar düşüyor ve böylece daha ucuza bu ürünleri alıyoruz. Bunun neresi kötü?” diyebilirsiniz.
O zaman bir de şu gözle bakın lütfen “bir yıllık ürün üretmek” demek bir yıl sonrası için çöp üretmek demek aynı zamanda.
Kısacası siz bir ürün alırken aslında çöp olacak bir şey alıyorsunuz.

Şimdi şunu düşünmek lazım! Paramı çöpe atmadan nasıl ihtiyaçlarımı karşılayabilirim? Dahası benim bu ürünlere gerçekten ihtiyacım var mı?
Kaynak: http://barisozcan.com/117-yildir-yanan-ampul/